Wyjazd

-Co się stało? Dlaczego jesteś taka smutna?- Zapytała ze zniecierpliwioną miną mama.

- Mamo! Ja dopiero drugi raz widzę tego faceta na oczy, a ty jesteś z nim 5 miesięcy! Jak chodziłaś z tatą jeszcze przed ślubem to mówiłaś że to było 4 lata. To wielka różnica. 

-Ale co do taty miałam wątpliwości, a z Jonem to… To jest coś innego, to impuls. Ja po prostu go kocham i wszystko przemyślałam ja na pewno chcę być z nim na zawsze. – powiedziała Rose.

-Na zawsze to można mieć tylko córkę- odpowiedziała chichocząc Victoria.

-Na pewno się polubicie. Gdy poznasz się go głębiej to przekonasz się ze jest wspaniałym mężczyzną.

-Postaram się. A… Kiedy macie ślub ?

-24 czerwca. I chciałam, to znaczy ja i Jon chcieliśmy poprosić Cię abyś na naszym ślubie była druhną.

-Hm… dobrze- Powiedziała Victoria po czym przytuliła się do mamy.

                                     ***

-Victoria pakuj się jedziemy do Coventry tam będziesz chodziła do szkoły wojskowej, tam Jon jest dowódcą.

-Mamo! Nawet nie zapytałaś mnie o zdanie! Jon to, Jon tamto! Czy ja już się nie liczę?!

- Victoria rozmawiałyśmy na ten temat. Mi również jest bardzo ciężko. Spróbujmy od początku…

-Wyjdź z mojego pokoju! NIENAWIDZĘ CIĘ!

Victoria zadzwoniła do swojej przyjaciółki Niny.

-Hej! Przyjdź do mnie szybko, proszę.- wyjąkała zapłakana Victoria.

-Dobrze, będę za 5 minut.

Nagle rozległo się pukanie do drzwi. Otworzyła mama Victorii, a Nina nic nie mówiąc, wbiegła do domu na górę do pokoju Victorii.

 -Co się stało, dlaczego płaczesz?- powiedziała Nina obejmując Victorię.

-Moja mama ma chłopaka, jest z nim 5 miesięcy i już mają ustaloną datę ślubu. Teraz chce, żebym uczyła się w szkole wojskowej w Coventry. To tylko dlatego, że Jon jest dowódcą w wojsku i nie chcą się rozstawać.

-Nie martw się będziemy miały ze sobą kontakt. Mam nadzieję, że zawsze będziemy najlepszymi przyjaciółkami, a w Coventry nie będziesz miała lepszej ode mnie.    

-Oczywiście, jesteś dla mnie jak siostra, zawsze będę o tobie pamiętać.

Dziewczyny przytuliły się i Victoria zaczęła się pakować.

-Dlaczego bierzesz ten kocyk?- zapytała Nina

-Ten kocyk kojarzy mi się z tatą.- powiedziała ze smutkiem Victoria.

-Bardzo przepraszam.

-Nic się nie stało po prostu rzadko go widuje. Cóż ale fotografowanie fauny i flory to jego hobby jak również praca nie mogę mu tego zabronić.

-Dobrze dość tych smutków, robi się ponura atmosfera.

-Też tak mylę. Wyjdziemy na spacer pogadać?

-Dobry pomysł.